BABAI DHE DJALI

Njënjeri i moshuarishteulurnëoborrin e shtëpisësëtij me djalin i ciliposa i kishtembaruarstudimet.

Papritmaslaraskafluturoimbimur. Babai e pyetidjalin: – Ç’ështëkjo?

Djalipërgjigjet: – Kjoështëlaraska.

Pas njëkohe, babaipërsëripyeti: – Ç’ështëajo?

Djalipërgjigjet: – Ajoështëlaraska.

Kalojnëdisaminutadhebabaipërsëripyet: – Ç’ështëajo?

Djalipërgjigjet: – Baba, tëthashë se kjoështëlaraska!

Pas njëkohejotëgjatëpërsëribabaipyeti: – Ç’ështëajo?

Kësaj here i nervozuardjalibërtet: – Baba, kjoështëlaraska, laraska!

Përsëribabaipyeti: – Ç’ështëajo?

Kësajradhedjali i përgjigjet me ton tëashpër: – Baba, tërëkohënpyettënjëjtëngjë, edhepseunëtëpërgjigjem se kjoështëlaraska. A nukpokupton?

Babai u ngrit, hyrinështëpidhesollinjëditar.Hapifletëtdheiadhatëbirittëlexojëçfarëshkruantenëatofaqe. Djalilexoi: “Sot, djaliim i vogëlishteulur me muanëoborrkurfluturoinjëlaraskë. Djaliimnjëzet e pesëherëmëpyeti se ç’ështëkjo, e unënjëzet e pesëherëiupërgjigja pa kurrfarëzemërimidhenervoze se ajoështëlaraska. Atëqëndjejaishtedashuriandajdjalittimtëvogël.”

Atëherë, babai i shpjegoidjalitdalliminnëmesqëndrimittëbabaitdhedjalit:

– Kurkeqenë i vogëlkëtëpyetje ma kebërënjëzet e pesëherëdhenuk jam nervozuar fare, porçdoherëtë jam përgjigjur. Por, kurunëty sot tëbëratënjëjtënpyetjevetëmpesëherë, ti u nervozove, u zemërovedheishe i padurueshëm me mua.