PËRSE ZEMËROHESH?

E pyetinjëherënxënësimësuesin: – Je i urtë, gjithmonë i disponuar, asnjëherënukzemërohesh. Mëndihmoqëedheunëtëbëhem i tillë.

Mësuesi u pajtuadhe e lutinxënësint’iasjellnjëpatatedhenjëthesdheshpjegoi:

– Kurnëdikëzemëroheshdheofendohesh, merrenjëpatatedhënëtëshënoemrin e njeriut me tëcilin je zemëruar, e pastajvendosepatatennëthes.

– E kjoështë e gjitha? – pyetinxënësi i befasuar.

– Jo. Nevojitetqëgjthmonë ta bartësh me vetekëtëthesdheçdoherëkurndien se je i lënduarvendosenëtëpataten. – thamësuesi.

Nxënësipranoi.Kaloinjëkohë.Thesi u mbush me patatedhe u bëmjaft i rëndë.

Ishte e papërshtatshmeta bartgjithmonë me vete. Poskësaj, patatetfilluantëprishen duke kundërmuar.

Nxënësierdhitemësuesidhe i tha: – Është e pamundur ta bart. Thesiështë i rëndëdhepatatet u prishën.

Mësuesi u përgjigj: – Njëjtëndodhedhenëshpirtintënd. Kur me dikëzemëroheshnëshpirtintëndkrijohetnjëbarrë e rëndëedhepsenuk e vërenmenjëherë.

Pastajbarrabëhetgjithnjëmë e madhe.Veprimetkthehennëtraditë, ndërsatraditanëkarakter i cililindveseqëkundërmojnë. Dhelehtë do ta harrojekëtëbarrësikurmostëbëhejtejet e rëndëqë ta bartjevazhdimisht me vete. Ta japamundësinëqëngaanash ta shikoshtërëkëtëproces. Çdoherëkurvendostëzemërohesh, grindesh, apolëndoheshngatjetri, mendo a thuakjobarrënevojitet?